Η χρονιά μας έκλεισε με μια μέρα στην οποία κάναμε 3 νέα, για εμάς, πράγματα. Θα τα παρουσιάσουμε σε 3 ξεχωριστά posts, γιατί το κάθε ένα ήταν διαφορετική εμπειρία.
Το πρωί του Σαββάτου πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής, γιατί ήταν ένας χώρος που θέλαμε να επισκεφτούμε. Εγώ είχα πάει μια φορά πολύ μικρή σε μια ομιλία, με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου και κάτι φίλους. Το μόνο που θυμάμαι είναι πόσο βαριόμουν, το σκοτάδι και τα μπροστινά καθίσματα. Και μετά, που κυλιόμασταν στα βουναλάκια με το γκαζόν που έχει δίπλα. Για το Γιώργο ήταν εντελώς νέος χώρος, αλλά και για μένα ουσιαστικά. Σαν χώρος μας άρεσε πολύ, όλα αυτά τα φώτα, τα εντυπωσιακά έργα τέχνης στους τοίχους, η μεγαλειώδης αίθουσα.
Επιλέξαμε να πάμε στο Disney in Concert, για πολλούς λόγους: όσες άλλες εκδηλώσεις μας άρεσαν θα παρουσιάζονταν μαγνητοσκοπημένες κι εμείς θέλαμε κάτι πιο "ζωντανό". Επίσης η μουσική της Disney μας άρεσε και μας αρέσει, με αυτές τις ταινίες μεγαλώσαμε και τις αγαπήσαμε. Τέλος, το εισιτήριο ήταν πολύ πιο οικονομικό από άλλες εκδηλώσεις, 15 ευρώ το άτομο, άρα δε θα κλαίγαμε τα λεφτά μας, σε περίπτωση που απογοητευόμασταν.
Φυσικά δεν απογοητευτήκαμε. Η αίθουσα γέμισε και, όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρχαν πολλά παιδιά. Όλα φαίνονταν να είναι ήσυχα, εκτός από το κοριτσάκι δίπλα μας (κλασικά), που ήταν υπερκινητικό και συνεχώς σηκωνόταν, μιλούσε ασταμάτητα και δυνατά και η μάνα της της έλεγε πολύ ευγενικά να κάνει ησυχία, αλλά δεν της εξήγησε ούτε μία φορά γιατί. Αν δεν πεις στο παιδί ότι όλοι δίπλα του έχουν πληρώσει εισιτήριο και δεν επιτρέπεται να τους ενοχλείς, δεν πρόκειται να καταλάβει. Κι αν δεν το καταλαβαίνει, οφείλες να το πάρεις και να φύγεις, δε μπορείς να είσαι αγενής και να χαλάς σε όλους την εμπειρία. Κάποια στιγμή την αγριοκοίταξα, αλλά είμαι πολύ φλώρος για να τα λέω έξω απ'τα δόντια σε τέτοιους πρηξαρχίδηδες. Ουπς, ξέφυγα λιγάκι, και εδώ μιλάμε για το Μέγαρο, δεν πρέπει να βρίζω χεχε.
Πέρα λοιπόν από το σκατόπαιδο, όλα τα άλλα ήταν καταπληκτικά. Μείναμε άφωνοι με το πόση δουλειά έχει να κάνει ο μαέστρος, που διαβάζει τις παρτιτούρες όλων των οργάνων. Ήταν και νεότατος! Όλοι οι μουσικοί ήταν καταπληκτικοί και οι μελωδίες μας θύμισαν τις περισσότερες αγαπημένες μας ταινίες. Η αγαπημένη και των δυό μας ήταν το Lion King, με το οποίο υποτίθεται ότι τελείωνε και η παράσταση, όμως η ορχήστρα μας χάρισε ένα ακόμα τραγούδι, αυτό του σάουντρακ των Πειρατών της Καραϊβικής.
Πιο αναλυτικά, το "μενού" αποτελούνταν από τη μουσική των παρακάτω ταινιών:
Εισαγωγή Disney Classics
Ταρζάν
Η μικρή Γοργόνα
Ηρακλής
Μαίρη Πόππινς
Η Ωραία και το Τέρας
Αλλαντίν
Μουλάν
Η Παναγία των Παρισίων
Ο Βασιλιάς των λιονταριών
Γενικά ήταν μια θετική εμπειρία. Δεν ήταν κάτι που μας κατέπληξε ούτε ήταν καλύτερο απ'ότι περιμέναμε. Ήταν όμως κάτι που θα θυμόμαστε και εγώ προσωπικά είμαι μέσα και για μελλοντικές επισκέψεις στο Μέγαρο Μουσικής, σε κάτι πιο κλασικό.
Ακολουθεί βίντεο με σκηνές που, επειδή κανονικά απαγορεύεται, με κίνδυνο της ζωής μου γύρισα με την άθλια κάμερα του κινητού μου, μόνο και μόνο για τις ανάγκες αυτού του τίμιου blog :p
Το πρωί του Σαββάτου πήγαμε στο Μέγαρο Μουσικής, γιατί ήταν ένας χώρος που θέλαμε να επισκεφτούμε. Εγώ είχα πάει μια φορά πολύ μικρή σε μια ομιλία, με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου και κάτι φίλους. Το μόνο που θυμάμαι είναι πόσο βαριόμουν, το σκοτάδι και τα μπροστινά καθίσματα. Και μετά, που κυλιόμασταν στα βουναλάκια με το γκαζόν που έχει δίπλα. Για το Γιώργο ήταν εντελώς νέος χώρος, αλλά και για μένα ουσιαστικά. Σαν χώρος μας άρεσε πολύ, όλα αυτά τα φώτα, τα εντυπωσιακά έργα τέχνης στους τοίχους, η μεγαλειώδης αίθουσα.
Επιλέξαμε να πάμε στο Disney in Concert, για πολλούς λόγους: όσες άλλες εκδηλώσεις μας άρεσαν θα παρουσιάζονταν μαγνητοσκοπημένες κι εμείς θέλαμε κάτι πιο "ζωντανό". Επίσης η μουσική της Disney μας άρεσε και μας αρέσει, με αυτές τις ταινίες μεγαλώσαμε και τις αγαπήσαμε. Τέλος, το εισιτήριο ήταν πολύ πιο οικονομικό από άλλες εκδηλώσεις, 15 ευρώ το άτομο, άρα δε θα κλαίγαμε τα λεφτά μας, σε περίπτωση που απογοητευόμασταν.
Φυσικά δεν απογοητευτήκαμε. Η αίθουσα γέμισε και, όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρχαν πολλά παιδιά. Όλα φαίνονταν να είναι ήσυχα, εκτός από το κοριτσάκι δίπλα μας (κλασικά), που ήταν υπερκινητικό και συνεχώς σηκωνόταν, μιλούσε ασταμάτητα και δυνατά και η μάνα της της έλεγε πολύ ευγενικά να κάνει ησυχία, αλλά δεν της εξήγησε ούτε μία φορά γιατί. Αν δεν πεις στο παιδί ότι όλοι δίπλα του έχουν πληρώσει εισιτήριο και δεν επιτρέπεται να τους ενοχλείς, δεν πρόκειται να καταλάβει. Κι αν δεν το καταλαβαίνει, οφείλες να το πάρεις και να φύγεις, δε μπορείς να είσαι αγενής και να χαλάς σε όλους την εμπειρία. Κάποια στιγμή την αγριοκοίταξα, αλλά είμαι πολύ φλώρος για να τα λέω έξω απ'τα δόντια σε τέτοιους πρηξαρχίδηδες. Ουπς, ξέφυγα λιγάκι, και εδώ μιλάμε για το Μέγαρο, δεν πρέπει να βρίζω χεχε.
Πέρα λοιπόν από το σκατόπαιδο, όλα τα άλλα ήταν καταπληκτικά. Μείναμε άφωνοι με το πόση δουλειά έχει να κάνει ο μαέστρος, που διαβάζει τις παρτιτούρες όλων των οργάνων. Ήταν και νεότατος! Όλοι οι μουσικοί ήταν καταπληκτικοί και οι μελωδίες μας θύμισαν τις περισσότερες αγαπημένες μας ταινίες. Η αγαπημένη και των δυό μας ήταν το Lion King, με το οποίο υποτίθεται ότι τελείωνε και η παράσταση, όμως η ορχήστρα μας χάρισε ένα ακόμα τραγούδι, αυτό του σάουντρακ των Πειρατών της Καραϊβικής.
Πιο αναλυτικά, το "μενού" αποτελούνταν από τη μουσική των παρακάτω ταινιών:
Εισαγωγή Disney Classics
Ταρζάν
Η μικρή Γοργόνα
Ηρακλής
Μαίρη Πόππινς
Η Ωραία και το Τέρας
Αλλαντίν
Μουλάν
Η Παναγία των Παρισίων
Ο Βασιλιάς των λιονταριών
Γενικά ήταν μια θετική εμπειρία. Δεν ήταν κάτι που μας κατέπληξε ούτε ήταν καλύτερο απ'ότι περιμέναμε. Ήταν όμως κάτι που θα θυμόμαστε και εγώ προσωπικά είμαι μέσα και για μελλοντικές επισκέψεις στο Μέγαρο Μουσικής, σε κάτι πιο κλασικό.
Ακολουθεί βίντεο με σκηνές που, επειδή κανονικά απαγορεύεται, με κίνδυνο της ζωής μου γύρισα με την άθλια κάμερα του κινητού μου, μόνο και μόνο για τις ανάγκες αυτού του τίμιου blog :p
0 comments:
Post a Comment